lou reed
enfant terrible van de New Yorkse rockscene in de jaren '60 en '70
02/03/1942 - 27/10/2013
it's the music that keeps us all intact,
keeps us from going crazy
jaren '60
- volgt universitaire studies (journalistiek, filmregie, creatief schrijven), heeft daarbij bijzondere interesse voor literatuur, muziektheorie, filosofie
- ontwikkelt tijdens zijn studies een voorliefde voor free jazz en experimentele muziek
- wordt songschrijver - komt in contact met John Cale met wie hij de band Velvet Underground opricht
- zijn bekendheid krijgt een boost mede dankzij zijn ontmoeting met Andy Warhol (kunstenaar (popart), filmregisseur en muziekproducent)
jaren '70 en later
- begint solocarrière
- brengt over een periode van 40 jaar met wisselend succes enkele tientallen albums uit
- over de kwaliteit van zijn talent lopen de meningen erg uiteen: voor de enen is hij een genie,
voor de anderen is zijn muzikaal talent overwegend van matige kwaliteit en is hij vooral een irritante vent die graag shockeert
one chord is fine, two chords are pushing it,
three chords and you're into jazz
I am very emotionally affected by sound...
sounds are the inexplicable...
there is a sound you hear in your head, it's your nerves,
or your blood running
perfect day
heroin
caroline says II
the Velvet Underground
& Nico 45th anniversary
1967
In Reeds repertoire is het ver zoeken naar teksten over love-and-peace, zoals die werden bezongen in de jaren van de flower power.
Zijn teksten behandelen vooral de zelfkant van de maatschappij, meer bepaald het nachtleven in de grootstad met zijn gore types, drugsgebruik en perversiteit.
De meeste nummers op dit album worden niet gezongen door Reed maar door Nico (Duits fotomodel, aan de band 'opgedrongen' door Andy Warhol). Nico was korte tijd Reeds vriendin.
venus in furs
In dit conceptalbum beschrijft de zanger een aan drugs verslaafd jong koppel in Berlijn.
Thema's: huiselijk geweld, drugsverslaving, prostitutie...
Tekst en muziek baden in een sfeer van zwaarmoedigheid.
Thans wordt dit album als een meesterwerk beschouwd.
berlin
the kids
berlin
1973
coney island babe
1975
Hoewel Lou Reed tijdens zijn zangcarrière een barse, moeilijk te benaderen persoon is, komt hij in het titelnummer, waarin hij zijn liefde bezingt voor zijn toenmalige levenspartner (Rachel, een travestiet), opvallend kwetsbaar over.
coney island baby
Drella' (samenvoeging van Cinderella en Dracula en koosnaam voor Andy Warhol) is een postuum eerbetoon aan de man door wie Velvet Underground brede bekendheid verwierf.
In een eenmalige reünie beschrijven Reed en Cale op dit album
roem en tegenspoed in het leven van hun vroegere mentor.
nothing but you
hello it's me
songs for drella
1990
set the twilight reeling
1996
well for me time has no meaning, no future, no past
and when you're in love, you don't have to ask
there's never enough time to hold love in your grasp
turning time around
turning time around
ecstacy
2000
Lou Reed ...
adept van de freak scene
een impressie met beelden uit diverse optredens
zoals zijn uiterlijk:
nu eens gaat hij gekleed in volledig zwarte outfit, dan weer in glitterpack of zijn zijn haren geblondeerd, nagels gelakt en zijn gezicht opzichtig geschminkt)...
zo ook is de kwaliteit van zijn werk:
erg wisselend,
zijn zang al eens monotoon en onvast,
zijn gitaarklank irritant en schreeuwerig,
niet om aan te horen ...
en toch valt niet te loochenen dat Lou Reed,
vanuit de donkerte en obscuriteit
van zijn New Yorkse ziel,
dijken van nummers heeft gemaakt,
ook over de liefde ...