het ventje met
de haperende bankkaart

     Eerst kreeg hij iets in de handen gestopt door de bediende van dienst die amper zijn hoofd liet zien in de deuropening naast het hermetisch gesloten loket: 'Hier, ik bel u straks op. Ik zit nu in een afspraak.' Waarop het hoofd meteen weer verdween. We zijn er voor u, slechts een van die vele slogans waarmee onze banken tegenwoordig kwistig aan klantenwerving proberen te doen, was ontegensprekelijk bedacht door een concurrent. Nee, het optreden van de bediende had allesbehalve behulpzaam geklonken.
Waar het ventje intussen op stond te staren was een bankkaart. Hij draaide ze om en om, mompelde iets onverstaanbaars. Ik schonk er verder geen aandacht aan en deed waarvoor ik was gekomen: een weinig cash afhalen.

    Terwijl ik nog even de stand van mijn zichtrekening aan het consulteren was, meende ik van aan de geldautomaat naast mij een diepe zucht op te vangen. Het ventje van daarnet - zijn aanwezigheid was al uit mijn gedachten gegaan - was met stompe dikke vingers aan het morrelen aan de verlichte gleuf waar, zo vermoedde ik, zijn kaart was komen klem te  zitten.
'Kan ik helpen?, hoorde ik mezelf roekeloos vragen, het was weer eens sterker dan mezelf.
Geen antwoord. En dan zag ik het, de man droeg aan beide oren een hoorapparaat. Derhalve herhaalde ik mijn vraag, luider nu, of ik misschien kon helpen.
'Wel euh, ik weet het niet, ik versta er niets meer van. Ik heb twee kaarten en geen enkele die werkt. Hoe kan dat nu? Vroeger kon ik het aan Vicky vragen. Ge moet weten, op donderdag kwam ik hier naar de markt en dan liep ik al eens binnen om haar goeiendag te zeggen en intussen deed ze dan mijn geldaffaires, maar ze is er niet meer.' Hij wees naar het nog altijd hermetisch gesloten loket. Hulpeloosheid sprak uit zijn troebele starre ogen.
'Zal ik even samen met u op het scherm kijken?
'Ja menère, merci. Da's vriendelijk.' Hij schuifelde een weinig opzij op zijn stramme kromme benen. Ik rook een zure lijfgeur. 

     De boodschap op het scherm kon amper duidelijker zijn: hij had tot drie keer toe een foute pincode ingegeven en werd verzocht zijn bank te raadplegen. Ik las de tekst luidop voor en duwde op OK, waarop de kaart moeiteloos uit de gleuf gleed. Maar meteen dreef hij de kaart terug in de machine.
'Nee nee, meneer, op deze manier zal het u niet lukken. Wacht liever tot het loket opengaat. Ge zult echt een nieuwe pincode moeten aanvragen.'
'Ja maar, misschien heb ik me van kaart vergist.' Uit een van de zakken van zijn met vetvlekken besmeurde vest diepte hij een versleten portemonnee op, greep met zijn stompe vingers een verfrommeld kartonnetje beet... Was hij nu echt van plan om nóg een poging te wagen en dan nog met een verfrommeld kartonnetje? De situatie begon nu wel helemaal uit de hand te lopen!
'Nee nee meneer, echt waar, zo gaan we er niet geraken. Weet ge wat we doen? We wachten hier samen tot het loket opengaat.' Ik wierp een vluchtige blik op het kaartje. Het was och arme een gedateerde kortingskaart van E5 Mode. De man moest nu wel in opperste verwarring verkeren, zoveel was duidelijk.
'Ja maar, het zal Vicky niet zijn hé en ik wil mijn geldaffaires liever niet overlaten aan iemand die ik van haar noch pluimen ken.' Hij zag er ontredderd uit en maakte aanstalten om met spoed het pand te verlaten. Die penetrante lijfgeur nog steeds !

      Ik weet niet hoe het daarna de man is vergaan. Ik wou hem nog vragen waar hij woonde, maar hij wou gerust gelaten worden, zei hij en hij zou zijn plan wel trekken, zoals hij al heel zijn leven had gedaan. Bij het naar buiten strompelen struikelde hij nog schier over zijn eigen voeten.

We hebben het voor u... Of nog: Uw bank is nooit zo dichtbij geweest. Hoe kunnen wij u helpen?  Het hart zou opspringen bij zoveel galanterie, ware het niet dat de brave burger in werkelijkheid vaak voor een gesloten loket staat. Of het nog erger kan? Toch wel, want wie de riedel van die zogezegde nabijheid tot op het einde leest, botst tot zijn verbazing op het akelige enkel op afspraak... In cauda venenum! 
Of neem nu die andere slogan: uw bank in een wereld in verandering... De tijd, toen we nog met de hand onze overschrijvingsformulieren invulden, ondertekenden en op de bus deden, ligt allang achter ons. Wie zich voor zijn financiële (en andere) aangelegenheden nog niet van een van de vele apps bedient, en dan nog liefst met de smartphone, hinkt hopeloos achterop: Hello Bank, KBC en Belfius Mobile, Easy Banking, Google Pay, Apple Pay, Payconiq... Jawel, onze bankiers surfen dapper mee op de golf van verandering.
De jonge generatie moet dit alvast een gevoel van almacht bezorgen nu zelfs het afsluiten van een persoonlijke lening kan geregeld worden vanuit de luie fauteuil. A peace of cake! 
Achter al dat fraais schuilt uiteraard een doordachte strategie: om voldoende winst te blijven genereren wordt al een tijd bezuinigd in het aantal  personeelsleden dat rechtstreeks in contact komt met de klant: persoonlijke dienstverlening en advies worden vervangen door chatboxen waar virtuele Kates de gebruiker te woord staan; verder heeft niet elk bankfiliaal nog alle noodzakelijke expertise in huis. Zo overkwam het mij dat ik voor het afsluiten van een verzekering plots naar een andere gemeente werd doorverwezen. Het is daar, terwijl ik stond te wachten op een adviseur die ik van haar noch pluimen kende, dat ik voor het eerst oog in oog stond met volgende mededeling: 'Onze geldautomaten worden op ... - hier stond een datum in de heel nabije toekomst vermeld - gesloten, maar je zal binnenkort terecht kunnen bij een van onze Cashpoints' ... 

weer zo'n geleerd woord

maar wat moet het ventje van hierboven met al dat onbegrijpelijk moois? Zeker wanneer Vicky overal wordt afgedankt en vervangen door de virtuele Kate. 
 verdienmodel: rationaliseren, moderniseren, bezuinigen = afdanken - schaalvergroten - afstoten

Dus moet er getelefoneerd worden, 

1) QR code: adressen in de omgeving (cashpoints)
2) eentje bezocht: bevreemdend want géén banknaam of logo meer te bespeuren, wel de slogan '......;'
3) google's betekenis:  a) bij de roulette gewonnen jetons inwisselloket in de casino
                                          b) nieuw initiatief van enkele Belgische grootbanken

    Hoe worden ze in de markt gezet?
nieuwe geldautomaten  (grootbanken) - (veilig parkeergelegenheid -  toegankelijk voor personen met verminderde mobiliteit) - aantal en spreiding =>  nabij (max 5 km) <-> intussen: van 5000 klassieke geldautomaten naar een halvering) / vrijwel alleen geld storten en afhalen - parkeergelegenheid ???

BATOPIN (Belgian ATM Optimisation Initiative) = alliantie van 4 grootbanken die het netwerk van die nieuwe automaten moeten gaan beheren - minder duur! - minder kosten voor beveiliging (???) - voor alle ATM-gerelateerde bankactiviteiten 

ATM = automated teller machine = geldautomaat! <-> maar géén 'bankspecifieke' toepassingen meer 

-------------------------------------

Nu even terug naar het ventje:

QR = Chinees ... Sanscriet

maar bovendien: hoe daar geraken    <-> vroeger: de facteur tot aan de deur + een babbeltje bij een druppeltje

Deed vroeger niet aan openbaar vervoer; deed alles met zijn Opel...

fiets (te oud)

taxi (te duur voor zijn pensioentje) 

bus: er rijden er bijna geen; waar en wanneer opstappen?

---------------------------------

Ik zit allang comfortabel thuis terwijl, zo bedenk ik, het ventje  staat te wachten op zijn tram en wanneer hij eindelijk kan opstappen merkt dat zijn 10-rittenkaart/ticket wordt geweigerd ... paniek (er moest maar eens een controleur opstappen of incognito al aanwezig zijn die al zijn bewegingen gadeslaat ..

en dan, als hij, zwartrijder, thuiskomt zijn dochter aantreft die vraagt waar hij zo lang is gebleven ... hem aanhoort en zegt: waarom hebt ge mij niet opgebeld? Ge hebt toch een GSM (haar afgedankte notabene). Hij durft niet zeggen dat hij er haar nummer niet op terugvindt en flapt eruit: ja, ik wil mijn plan trekken en trouwens, gij het toch nooit tijd

EN PASSANT